Een grote emotionele ontlading is niet hetzelfde als heling

Schreeuwen

"Heling gaat niet zozeer over hoeveel emotie je kan uitdrukken, maar over hoe veilig je processen kunt verwerken, vasthouden en integreren."

Wanneer de focus van heling uitsluitend ligt op het uiten en loslaten van emoties, kan dit leiden tot een intense ontlading van opgehoopte gevoelens, ofwel catharsis. Hoewel huilen, schreeuwen of andere vormen van ontlading tijdelijk verlichting kunnen geven, pakken ze niet per se de diepere oorzaken aan die nodig zijn voor blijvende verandering.

Echte heling vereist niet alleen emotionele expressie, maar ook integratie, regulatie en het vermogen om emoties te verwerken op een manier die langdurige groei ondersteunt.

In het slechtste geval kan catharsis leiden tot extreme ontregeling of hertraumatisering. In het beste geval kan het een vorm van emotionele bypassing of afhankelijkheid worden waarbij net genoeg spanning wordt losgelaten om tijdelijke verlichting te voelen, zonder daadwerkelijk diepere patronen te veranderen.

Dit is waar het ethisch troebel kan worden, want als begeleider en spaceholder wil ik niet dat je maand na maand naar mijn ceremonies komt, enkel op zoek naar een kortstondig gevoel van opluchting.

Een grote emotionele ontlading geeft slechts tijdelijke verlichting en brengt geen echte verandering. De energie bouwt zich opnieuw op, en de cyclus herhaalt zich.

Herhaalde cyclus van emotie ontlading en tijdelijke verlichting

In plaats van emoties bij de kern te verwerken en betekenis te integreren, kan deze cyclus een soort drukventiel worden – het biedt net genoeg verlichting om diepere gevoelens en integratie te vermijden.

Dit kan ook bepaalde overlevingsstrategieën versterken, zoals:

🔹 Vechtrespons-lussen: Woede uiten door te schreeuwen, maar nooit veilig genoeg voelen om de onderliggende dreigingsreacties op te lossen.

🔹 Huil- en instortingspatronen: Grote huilbuien hebben, maar in een bevriezings- of dorsaal-vagale shutdown blijven.

🔹 Adrenaline-afhankelijkheid: Onbewust emotionele intensiteit opzoeken om je levendig of aanwezig te voelen.

In plaats van simpelweg energie af te voeren, is mijn intentie als begeleider om cliënten te helpen de capaciteit op te bouwen om sensaties en emoties volledig te verwerken—zonder ze te hoeven lozen voor verlichting.

Voor jou betekent dit:

🔹 Leren activatie vast te houden zonder in instorting of overweldiging te raken.

🔹Emoties integreren in plaats van ze alleen maar te ontladen.

🔹 De veerkracht van je zenuwstelsel vergroten, zodat het kan verwerken zonder vast te lopen in herhalende patronen.

🔹 Een geleidelijke benadering verkiezen, waarbij spanning en energie op een tempo worden verwerkt dat je lichaam bewust kan hanteren.

🔹 Je lichaam laten leiden in de ervaring, in plaats van dat de ervaring je lichaam overheerst.

Het pad van je lichaam volgen

Als leraar/begeleider zijn mijn intenties:

🔹 De nadruk leggen op aanwezigheid bij sensaties in plaats van enkel op ontlading.

🔹 Resourcing en pendulatie aanbieden, zodat je zenuwstelsel leert schakelen tussen activatie en ontspanning.

🔹 Intentie boven intensiteit verkiezen, met aandacht voor wat echt geïntegreerd kan worden.

🔹 Onze praktijk framen als een kans tot verbinding, niet enkel als een manier om los te laten.

🔹 Je steeds terugbrengen naar je lichaam, zodat je leert aanwezig te blijven bij wat er is.

🔹 Ontspanning en zachtheid begeleiden, nooit forceren.

🔹 Versterken dat jouw innerlijke weten altijd belangrijker is dan mijn instructies.

🔹 Je begeleiden naar praktijk als een middel tot verbinding, niet als een zoektocht naar doorbraken.

🔹 Veilige, afgestemde en resonante ruimtes creëren waarin je kunt oefenen en groeien.

🔹 Zelf belichamen wat ik faciliteer, zodat de ruimte die ik bied gedragen wordt door mijn eigen proces.

🔹 Blijven leren en mijn training in trauma, coaching en begeleiding continu bijwerken.

🔹 Zelf blijven oefenen, zodat ik verbonden blijf met de sensaties en ervaringen die mijn cliënten doormaken.

Echte transformatie gebeurt wanneer ons systeem leert emoties vast te houden zonder erdoor overspoeld te worden. Het doel is niet simpelweg om ze ‘los te laten’, maar om de capaciteit op te bouwen om aanwezig te blijven bij wat binnenin leeft, zonder instorting of overweldiging.

'Aho'

@sofiedelameillieure